Ο στίχος τον Active Member είναι πολιτικοποιημένος με εμφανείς αναφορές στα κοινωνικά φαινόμενα. Γενικά τι πιστεύετε για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κοινωνία αυτή την στιγμή;
 
Θεωρώ ότι είναι μαύρη αφήγηση η όλη ιστορία. Δεν μου φάνηκε σαν έκπληξη. Ήταν σχεδόν φυσικό να συμβεί. Ίσως όχι τόσο γρήγορα, αλλά συνέβη αυτό που φοβόμουν.
 
Αυτό, όμως, που έχει σημασία είναι πως θα βγούμε από αυτή την ιστορία. Γιατί κάποτε θα βγούμε. Δεν ξέρω πότε, αλλά θα γίνει. Και θα πρέπει να δούμε πόσο σακατεμένοι θα είμαστε μετά από όλο αυτό και κάτω από ποιες συνθήκες θα προκύψουν νέες προτάσεις για το τι μπορούμε να σκαρώσουμε σαν αύριο.
 
Πιστεύω ότι ο παλιός κόσμος καίγεται, και αυτό που συμβαίνει τώρα είναι παραδειγματικό. Έρχεται, όμως, κάτι όμορφο. Το νιώθω και αισθάνομαι σίγουρος. Τουλάχιστον έτσι νιώθω εγώ. Για να χωρέσουμε σε αυτό το όμορφο θα πρέπει να πληρούμε τις προϋποθέσεις γιατί αλλιώς θα δυστυχήσουμε όσοι δεν συμμετέχουμε.
 
Ποιές είναι οι προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται;
 
Πιστεύω ότι θα μπορούν να συμμετέχουν όσοι είχαν γνώση των καιρών και όσοι τελικά απέδειξαν ότι είχαν γνώση των καιρών. Επίσης, όσοι ονειρεύονται ακόμη, που δεν είναι πάρα πολλοί. Προϋποθέσεις μπορεί να είναι και άλλα πράγματα που δεν περνούν από το χέρι μου και μπορεί να μην τα φαντάζομαι. Εγώ δεν ξέρω καν αν θα χωράω σε αυτό που έρχεται. Αλλά με ενδιαφέρει να συμβεί και ας μη χωράω. Δεν είναι ανάγκη να συμμετέχουμε και στο αύριο όσοι φταίξαμε για τα παλιότερα λίγο ή πολύ. Μπορεί να μην μας έχει ανάγκη.
 
Τα ρατσιστικά φαινόμενα γίνονται όλο και πιο έντονα. Πως το σχολιάζετε;
 
Αυτό ήταν ένα κομμάτι της κοινωνίας μας καλά κρυμμένο. Από τον Όθωνα και μετά, πιστεύω, υπάρχει σταθερά αυτό το ποσοστό των φασιστών, και όποτε τους φωνάζουν οι καιροί ή η κοινωνία εμφανίζονται. Απλώς, νομίζω ότι αυτή την φορά τους φωνάξαν όλοι. Και οι κοινωνία και οι καιροί και όσοι τα κάνανε σκατά. Όλοι.
 
Θα χαθούν ξανά, όμως. Αλλά έχει σημασία τι θα έχουν κάνει μέχρι τότε. Τι ζημιά θα έχει προκαλέσει ο φασισμός, γιατί αυτός είναι ο στόχος του. Να κάνει ζημιά σε δομές που δεν φανταζόμασταν ότι θα μας τύχουν.
 
Πως αντιμετωπίζεται ο φασισμός;
 
Είμαι ένας άνθρωπος που λέω πως ό,τι υπάρχει, υπάρχει. Θα ζήσουμε και με αυτούς. Δεν είμαι της λογικής να καούν ή να τους απαγορεύσεις ή να τους σκοτώσεις. Είναι έξω από τα πιστεύω μου. Δεν θα αλλάξω εγώ επειδή προέκυψαν αυτοί στην κοινωνία. Παρόλα αυτά, έχω συναναστραφεί και κοντραριστεί με αυτές τις καταστάσεις από πιτσιρικάς. Θέλουν ειδική μεταχείριση.
 
Η μουσική πώς μπορεί να βοηθήσει;
 
Η μουσική κάνει ό,τι διαλέγει ο άλλος να παίρνει από αυτή. Η μουσική από μόνη της μπορεί να είναι το soundtrack αυτής της καταστροφής ή αυτού που έρχεται. Αλλά η μουσική υπήρχε και θα υπάρχει μετά από αυτές τις καταστάσεις. Δεν θα επηρεαστεί.
 
Οι καλλιτέχνες, τώρα, θα έπρεπε να είναι αρκετά επηρεασμένοι από την κατάσταση. Θεωρώ ότι είναι οι πιο απαθείς από όλους. Αν υπήρχε πολιτιστική αντίσταση όλα αυτά τα χρόνια μπορεί να μην είχαμε φτάσει ως εδώ. Οι πολιτικοί, ξέρουμε όλοι ότι κάνουν την δουλειά τους και είναι βουρκομερίδες. Οι καλλιτέχνες πρέπει να κρατάνε μια ισορροπία. Δεν την κρατήσανε, όμως, και για αυτό είμαστε ανισόρροποι τελείως. Για αυτό, την μεγαλύτερη ευθύνη την ρίχνω στους καλλιτέχνες και σε όσους εμπλέκονται στον πολιτισμό.
 
Ποιος στίχος των Active Member θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα την εικόνα της κοινωνίας σήμερα;
 
Ο στίχος από ένα καινούριο κομμάτι που λέει «λαός λερός και στα βάσανα λερός». Δηλαδή, λαός λερωμένος και στα βάσανα ακόμη πιο λερωμένος.
 

 
Εγώ δεν είχα ποτέ εμπιστοσύνη ούτε στην έννοια λαός, ούτε και στον συγκεκριμένο λαό. Εγώ πιστεύω στους ανθρώπους. Στις μονάδες, που όταν καταλήξουν μέσα τους μπορούν να φτιάξουν όμορφες ομάδες ή μεγαλύτερα σύνολα. Οι άνθρωποι δεν ομοιογενοποιούνται για να γίνουν λαοί - αυτό που συνέβη σε εμάς δηλαδή.
 
Εμείς είχαμε συνηθίσει να έχουμε δυνατές και ισχυρές προσωπικότητες, που δεν είχαν καμία σχέση ή παράλληλη δράση με τους λαούς. Εκτός και αν κάποιοι θεωρούν ισχυρές προσωπικότητες τους πολέμαρχους από τους οποίους έχουμε βγάλει αρκετούς. Εγώ δεν τους θεωρώ ισχυρές προσωπικότητες. Ούτε σπουδαίους ανθρώπους.
 
Πάντα είχα ένα πρόβλημα με αυτόν τον λαό. Θεωρώ ότι είναι στην καλύτερη ηθικός αυτουργός για όσα συμβαίνουν. Δεν ήρθε από άλλο πλανήτη, ούτε είναι εξωγήινο αυτό που μας συμβαίνει. Είναι δικό μας. Φασίστες είναι τα γειτονάκια μας. Είναι τα πρώην γειτονάκια μας. Είναι οι συγγενείς μας. Μέσα στα σπίτια μας ήταν κρυμμένοι αυτοί. Δεν μας τους έφεραν από κάπου για να μας κατακτήσουνε. Έχει γεννηθεί από εμάς αυτή η ιστορία και φταίμε όλοι.
 
Πρόσφατα, μάλιστα, σε μια συνέντευξη είχα πει στον δημοσιογράφο: «Έχει πρηστεί το χέρι σου. Έχεις τα άντερα να το κόψεις επειδή μολύνθηκε; Δεν τα έχεις. Αντιβίωση θα πάρεις. Τουλάχιστον στην αρχή».
 
Εμάς, λοιπόν, γιατί μας νοιάζει πως θα κόψουμε το χέρι μας; Αφού δεν έχουμε τ’ άντερα να το κάνουμε. Βλέπω πολλούς που ξαφνικά έγιναν αντιφασίστες και λένε να τους σκοτώσουμε και όλα αυτά. Δεν έχω δει τίποτα... Ούτε παλιότερα το ’85, που ήμασταν στους δρόμους είδα τίποτα τέτοιο. Αφού, λοιπόν, δεν είσαι ικανός να το κάνεις, πάρε αντιβίωση.
 
Θα ήταν λύση, όμως, να κόψουμε το χέρι μας;
 
Εγώ πιστεύω ότι θα ήταν μόνο για όποιον έχει τ’ άντερα να το κάνει. Και αυτός ο λαός δεν τα έχει. Το μολυσμένο του χέρι δεν θα το κόψει, γιατί γουστάρει που έχει και τα δυο του τα χέρια. Θέλει να πιστεύει ότι στο μέλλον θα ξεπεράσει την μόλυνση και για αυτό θα πάρει αντιβίωση. Θέλει πολύ δύναμη για να το κόψεις. Είναι δύσκολο να κάνουμε τραγικά πράγματα για να διορθώσουμε όλη αυτή την κατάσταση. Θέλει ειδική διαχείριση και όλοι φαίνεται να είναι σε αμηχανία.
 
Θα βρει η κοινωνία έναν «αδιάφορο Γιάννη» για να «την ξελαφρώσει από τα ψιλά της»;
 
Ο συγκεκριμένος, ο πραγματικός ο αδιάφορος ο Γιάννης πέθανε. Αδιαφορήσαμε όλοι και πέθανε πριν 6 χρόνια.

Δεν έχουμε χώρο στην καρδιά μας για τέτοιες περιπτώσεις πια. Είμαστε κλεισμένοι. Αν μας προκύψει ξανά θα τον δικάσουμε γρήγορα. Δεν θα περιμένουμε να ζήσει μαζί μας για πολύ. Δεν έχουμε υπομονή. Δεν είμαστε το ίδιο ανεκτικοί που ήμασταν κάποτε στο διαφορετικό.
 
Άρα πόσο active member πρέπει να είσαι στις μέρες μας;
 
Κοιτά, το να είναι κανείς ενεργός, ο καθένας στο μετερίζι του φυσικά, θέλει μια υπομονή. Μια επιμονή. Μια φυσιολογική ροή. Επειδή οι άνθρωποι είναι εμποτισμένοι με ψυχολογικά και είναι κάτω από την επήρεια της κατάθλιψης θέλει μια καλή παρέα και μια νοιάξη. Έτσι θα βγεις από την ιστορία αυτή. Αν τα έχεις όλα αυτά θα γίνεις ενεργός. Το να το αποφασίσεις, όμως, μόνο δεν φτάνει. Δεν σημαίνει ότι είσαι κιόλας. Το να είμαστε ενεργοί είναι στόχος και σκοπός που το κυνηγάμε διαρκώς. Δεν το πετυχαίνουμε πάντα.
 
Η πιο μεγάλη νύχτα
 
«Η πιο μεγάλη νύχτα» των Active Member θα είναι η 27^η Απριλίου. Εκείνη την νύχτα, στον Βοτανικό θα πραγματοποιηθεί μια συναυλία στην οποία θα συμμετάσχουν και ονόματα από την διεθνή μουσική σκηνή. Συγκεκριμένα, ο Rodney P και ο Skitz από την Αγγλία, ο Jahcoustix από την Γερμανία και ο Luca Lesson από την Αυστραλία.
 
«Η συναυλία λέγεται "η πιο μεγάλη νύχτα", γιατί θα είναι και χρονικά το πιο μεγάλο live αλλά και σε ουσία, θέλω να πιστεύω, το πιο συμπυκνωμένο», δηλώνει ο Μιχάλης Μυτακίδης.
 
Στην συναυλία θα ακουστούν εκτός από καινούρια κομμάτια του low bap συγκροτήματος και πολλά παλιά τα οποία έχουν «φρεσκαριστεί».
 
«Πιστεύω ότι θα κάνουμε ωραίο πάτημα μαζί με τους φίλους που θα συμμετάσχουν», σχολιάζει ο ίδιος που ερωτηθείς εάν θα προγραμματίζονται νέες καλλιτεχνικές συνεργασίες στο μέλλον απαντά ότι «θα γίνει μια διοργάνωση τον Σεπτέμβριο που θα είναι καλεσμένοι άνθρωποι απ’ έξω και λιγότεροι από εδώ. Προέρχονται όλοι από διαφορετικά είδη μουσικής. Θα κάνουμε ένα διήμερο με τους ανθρώπους που εκτιμούμε».