Μια χαρά κι ένα καιρό σε μια ουτοπία
κάθησα σκέφτηκα και βρήκα ουσία
στην φαντασία ναι μονάχα εκεί
μόνο αυτή τελικά για μένα είναι αληθινή.
Ας το πάμε λοιπόν ο καθένας τα δικά του
μόνο αυτά μένουν στην σκέψη στην καρδιά του
και ας βγουν να με φωνάξουν και τρελλό
το ξέρω σίγουρα το ξέρω πως θα πούνε αυτό
Και δεν ξενερώνω το δηλώνω σαν πόνο
απλώνω στίχο και φωνή στο δόλο μόνο με φόβο
και την ζωή και την καρδιά πετρώνω μα κοιτάζω μπροστά
όπου με πάει όπου το πάω όπου πάμε αλλά.
Μα δεν έχει αλλά το ξέχασα το ‘βαλα στη μπάντα
για πάντα σε μια παιδική μου τσάντα
κι από τότε ορκίστηκα στην ουσία
πως θα ‘μαι εδώ δεν θα κάνω απουσία
ποιός έχει κάτι να μου πει η ν' απαντήσει
ποιός θα 'ρθει να μου το εξηγήσει
γιατί μια μέρα πιο μπροστά απ'το αύριο κοιτάω
ψάχνω πάλι και να μάθω ρωτάω.

....Και μόνος μου απαντάω

Βρήκα μια στάλα ζωής σε μια ουτοπία
πήγα κοντά της και βρήκα ουσία.
Δεν ρώτησα ποτέ τον εαυτό μου γιατί
την κυνήγησα μακριά πιο πέρα απ'τη γη.